epirus net

Αξιοθέατα, δραστηριότητες, ξενοδοχεία,
ξενώνες & ενοικιαζόμενα δωμάτια στην Ήπειρο.

Ιωάννινα


Άποψη Ιωαννίνων από Λιγκιάδες


Η περιοχή του μώλου στα Ιωάννινα


Τουριστικό περίπτερο Ε.Η.Μ.


Ψαρόβαρκες στη λίμνη Παμβώτιδα

Τα Ιωάννινα είναι χτισμένα σε υψόμετρο 470 μέτρων, στη δυτική όχθη της γραφικής λίμνης Παμβώτιδας. Είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού αλλά και ολόκληρης της περιφέρειας Ηπείρου. Είναι σημαντικότατο αστικό κέντρο και μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας.

Το όνομα της πόλης πιθανολογείται ότι προέρχεται από μονή του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου. Ιστορικοί αναφέρουν ότι η δημιουργία της πόλης οφείλεται στον αυτοκράτορα Ιουστινιανό, ο οποίος έχτισε φρούριο κοντά στη λίμνη Παμβώτιδα. Το 1082 καταλαμβάνονται από τον Νορμανδό Βοημούνδο.

Το 1204 με την ίδρυση του δεσποτάτου της Ηπείρου η πόλη γνωρίζει μεγάλη οικονομική και πνευματική άνθηση. Παραχωρήθηκαν πολλά προνόμια στους κατοίκους. Ο τελευταίος δεσπότης Κάρολος Β’ Τόκκος κάτω από την απειλή του Σινάν πασά εγκαταλείπει την πόλη το 1430. Οι κάτοικοι για να αποφύγουν την αιματοχυσία παραδίδονται και η προνομιακή μεταχείριση συνεχίστηκε και κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας με αποκορύφωση τα χρόνια του Αλή πασά.

Την εποχή του Αλή πασά η πόλη γνώρισε εκπληκτική άνθηση σε όλους τους τομείς και συγκαταλεγόταν στις σημαντικότερες Ευρωπαϊκές πόλεις. Πολλές σχολές λειτούργησαν κατά την περίοδο αυτή όπου δίδαξαν λόγιοι και δάσκαλοι του γένους: Μεθόδιος Ανθρακίτης, Νεόφυτος Δούκας, Ιωάννης Βηλαράς, Αθ. Ψαλίδας, κ.α.

Η σημερινή πόλη των Ιωαννίνων είναι μια σύγχρονη πόλη με ευρωπαϊκή ταυτότητα, που σφύζει από ζωή και φημίζεται για τη διασκέδαση και τη νυχτερινή ζωή που προσφέρει. Η ιστορία η παράδοση και ο πολιτισμός υπάρχουν σε κάθε γωνιά της. Η παλιά πόλη και το κάστρο θυμίζουν άλλες εποχές, όπου κυριαρχούν μνήμες του Βυζαντινού παρελθόντος αλλά και της νεώτερης ιστορίας, αποτελούν ένα ζωντανό μουσειακό χώρο.

Η πόλη διαθέτει δύο μεγάλα Νοσοκομεία από τα οποία το ένα πανεπιστημιακό, Πανεπιστήμιο και Τ.Ε.Ι. Τα Γιάννενα διαθέτουν πλήθος νυχτερινών κέντρων, μπαρ, clubs, εστιατόρια, θέατρα, κινηματογράφους, κ.α. Επίσης για τη διαμονή του ο επισκέπτης θα βρει πολλά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να γευτούν τα παραδοσιακά Γιαννιώτικα γλυκίσματα και την γευστική παραδοσιακή κουζίνα, όπου κυριαρχούν οι πίτες και οι άλλες παραδοσιακές νοστιμιές.

Η περιοχή φημίζεται επίσης και για τα είδη ασημουργίας και κοσμημάτων που παράγονται εδώ και αιώνες με τους ίδιος παραδοσιακούς τρόπους.

Αξίζει να επισκεφθείτε στην πόλη:

  • Το γραφικό κάστρο με τις δύο ακροπόλεις το οποίο κατοικείται και σήμερα
  • Τη γραφική λίμνη Παμβώτιδα
  • Το Ρολόι της πλατείας του 1905
  • Το Λαογραφικό Μουσείο και την Πινακοθήκη της Ε.Η.Μ.
  • Το Τουριστικό Περίπτερο και το θέατρο της Ε.Η.Μ.
  • Το Αρχαιολογικό μουσείο
  • Το Βυζαντινό μουσείο
  • Το μουσείο «Όπλα του Αγώνα» του Φώτη Ραπακούση, στο Κάστρο
  • Το Δημοτικό μουσείο στο Ασλάν τζαμί
  • Το παλαιό φρούριο «Λιθαρίτσια»
  • Τη Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη
  • Το Δημαρχείο
  • Το πάρκο Πυρσινέλλα, πνεύμονα ζωής και πρασίνου για την πόλη
  • Τη Δημοτική πινακοθήκη
  • Το Αρχοντικό Μίσιου του 1844
  • Το Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αθανασίου
  • Τους Ναούς Αγία Αικατερίνη του 1771, Αγία Μαρίνα, Αρχιμανδρειού, Αγίου Νικολάου Αγοράς που ανακαινίσθηκε το 1837, Περιβλέπτου του 1839, Αγίου Νικολάου Κοπάνων και τη νεόκτιστη εκκλησία του Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου
  • Το Μεντρεσέ του Βελή τζαμιού

Σπήλαιο Καστρίτσας


Το σπήλαιο

Νότια των Ιωαννίνων στην άκρη της λίμνης, κοντά στο χωριό Καστρίτσα βρέθηκε σπήλαιο. Από τις ανασκαφές που δεν ολοκληρώθηκαν ακόμη, διαπιστώθηκαν τέσσερις επιχωματώσεις σε βάθος περίπου 10 μέτρων. Η τελευταία επίστρωση ανάγεται στα 11.000 χρόνια.

Βρέθηκαν λίθινα και κοκάλινα εργαλεία (λεπίδες, γλυφίδες, κ.λ.π.) καθώς και οστά ζώων της παλαιολιθικής εποχής. Ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.

Ναός Αρείου Διός


Τα ερείπια του ναού

Το κράτος των Μολοσσών που είχε κατ’ αρχήν πρωτεύουσα την Πασσαρώνα, ανέδειξε βασιλείς που στη θητεία τους κύριο έργο είχαν τον πόλεμο. Έτσι η λατρεία του θεού του πολέμου οδήγησε στην ανέγερση του ναού του Αρείου Διός που έγινε το επίσημο ιερό των Μολοσσών.

Υπολείμματα του βρίσκονται σήμερα στη θέση που πιθανώς βρισκόταν η Πασσαρώνα, πρωτεύουσα των Μολοσσών στους πρόποδες του λόφου Γαρδικίου, 11 χιλιόμετρα δυτικά των Ιωαννίνων, κοντά στο Ροδοτόπι. Στην κορυφή του λόφου σώζεται τειχισμένη ακρόπολη.

Χτίστηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα, καταστράφηκε το 167 π.Χ. από τον Αιμίλιο Παύλο, επισκευάστηκε στους Ρωμαϊκούς χρόνους και τελικά ο χώρος έγινε νεκροταφείο. Η θέση του επισημάνθηκε το 1914 από τον τότε επιμελητή αρχαιοτήτων Δ. Ευαγγελίδη ο οποίος ανέσκαψε δοκιμαστικά το χώρο το 1935.

Τελικά το 1952 έφερε στην επιφάνεια το μνημείο ο αρχαιολόγος Σ. Δάκαρης. Πρόκειται για ναό Ιονικού ρυθμού με πρόναο και σηκό που ταυτίζεται με τον αρχαίο ναό. Ευρήματα από το ναό του «Αρείου Διός» εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.

Κασσώπη

Η Κασσώπη είναι μια ενδιαφέρουσα πόλη της αρχαίας Ηπείρου στο νομό Πρεβέζης, κοντά στο Ζάλογγο, όπου σώζονται ερείπια. Χτίστηκε από τη Θεσπρωτική φυλή των Κασσωπαίων για πρωτεύουσά τους σε οχυρή θέση του οροπεδίου του Ζαλόγγου 20 χιλιόμετρα βόρεια από τη Νικόπολη, στα μέσα του τέταρτου π.Χ. αιώνα.

Τειχίστηκε στα προάστια με πολυγωνικό τείχος. Είχε πληθυσμό 8-10.000 κατοίκους και απέκτησε οικονομική δύναμη. Είχε δικό της νόμισμα με απεικόνιση του Δία και αετού σε κεραυνό. Διατηρούσε πολιτική αγορά, πρυτανεία, δύο θέατρα, ξενώνα, ναούς λατρείας της Αφροδίτης και του «σωτήρα Δία».

Η πρώτη δοκιμαστική ανασκαφή στο χώρο της Κασσώπης, έγινε το 1951-52 από τον αρχαιολόγο καθηγητή Σωτήριο Δάκαρη. Τα ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων. Διατηρείται υπόγειος θαλαμοειδής τάφος λαξευμένος σε βράχο «βασιλόσπιτο».

Αρχαία Δωδώνη


Μαντείο


Αρχαίο Θέατρο

Από αναφορές στη Δωδώνη των: Αισχύλου, Σοφοκλή, Πλάτωνα, Πινδάρου, Ομήρου, Ησιόδου και άλλων, καθώς και από θρύλους της παράδοσης, ξεκίνησε το ενδιαφέρον να βρεθεί η θαμμένη Δωδώνη. Από το 1875 χτύπησε η σκαπάνη στο χώρο ανάμεσα από Μανωλιάσα και Ολύτσικα (Τόμαρο), 22 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Ιωαννίνων.

Η έρευνα έγινε με επίβλεψη του Κ. Καραπάνου και βρέθηκε το ιερό του Δία (η ιερά οικία) με ευρήματα μέχρι και της εποχής του χαλκού. Αγγεία προϊστορικά, όπλα, πόρπες, νομίσματα, περιδέραια, επιγραφές, ψηφίσματα, αγάλματα, κ.λ.π. είναι τα πρώτα ευρήματα που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Ακολουθούν ανασκαφές μετά το 1913 από τον Γ. Σωτηριάδη και τον Ευαγγελίδη 1925 – 1935.

Στη δεκαετία του 1950 γίνεται συστηματική έρευνα (Ευαγγελίδης – Δάκαρης και Δάκαρης – Μουσελίμης) που φέρνει στο φως το θέατρο και ευρήματα (αγγεία, αγάλματα, νομίσματα) που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων. Η αρχαιολογική εταιρεία και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αναστηλώνουν τους χώρους του θεάτρου και του σταδίου.

Τα έπη του Ομήρου είναι η παλαιότερη μαρτυρία για τη Δωδώνη, όπου αρχικά λατρευόταν η θεά Γη (3.000 π.Χ.) στην οποία θυσίαζαν τον ιερό ταύρο που γονιμοποιούσε τη γη. Οι Σελλοί (θεσπρωτική φυλή) που κατοικούσαν στην Ελλοπία εισήγαγαν τη λατρεία του Δία και της Δρυός (1900 – 1400 π.Χ.).

Λέβητες πάνω σε τρίποδες γύρω από την ιερή Δρυ (ΦΗΓΟΣ), ιερείς και ιέρειες (προφήτες, μάντεις) που κατοικούν σε καλύβες, κοιμούνται στο έδαφος για να ταυτίζονται με τη Γέα (γυμνόποδες, ανυπτόποδες, λερόποδες), είναι η εικόνα του αρχικού μαντείου.

Αυτοί δίνουν χρησμούς με βάση το θρόισμα των φύλλων της βελανιδιάς, τον ήχο των λεβήτων, το κελάηδημα των περιστεριών που κατοικούν στο ιερό δέντρο και το κελάρυσμα του νερού της ιερής ναίου πηγής.

Οι μάντεις πίστευαν ότι η μία από τις δύο ιέρειες των Θηβών της Αιγύπτου που είχαν αρπάξει οι Φοίνικες, ήλθε σαν περιστέρι στα κλαδιά της ΦΗΓΟΥ και ζήτησε με ανθρώπινη φωνή να γίνει μαντείο. Πίστευαν ακόμη πως ο Δίας και η θεά Γη (που έγινε Διώνη), ζούσαν στα κλαδιά του ιερού δένδρου.

Κτίσματα άρχισαν να κτίζονται από τον 4ο π.Χ. αιώνα, ο ναός του Δία (με συμπληρωματικά κτίρια μέχρι τον 2ο π.Χ. αιώνα). Το θέατρο από τα μεγαλύτερα της Ελλάδος, χωρητικότητας 18.000 θέσεων, έγινε τον 3ο αιώνα π.Χ. επί βασιλείας Πύρρου. Το βουλευτήριο τον 3ο – 4ο π.Χ. αιώνα. Το πρυτανείο είναι το αρχαιότερο κτίσμα μετά την ιερή οικία και έμεναν οι ιερείς του Δία ή οι ηγεμόνες του «κοινού των Μολοσσών».

Η ακρόπολη του οικισμού με πολυγωνικό τείχος η οποία βρίσκεται στην κορυφή του λόφου είναι του 4ου π.Χ. αιώνα. Το τείχος και οι ναοί του Ηρακλή και της Διώνης έγιναν επί Πύρρου. Μετά το 300 π.Χ. ο βασιλιάς Πύρρος εφαρμόζει τη λατρεία των Μολοσσών (τους Ολύμπιους θεούς), χτίζει το θέατρο και καθιερώνει τα νάϊα και γυμναστικούς αγώνες ανά τετραετία (θυσίες, γυμνικοί αγώνες, τρέξιμο, πήδημα).

Όλα αυτά τα κτίσματα έπαθαν αλλεπάλληλες καταστροφές: Από τους Αιτωλούς το 219 π.Χ. και ξαναχτίζονται από το Φίλιππο τον Β’ βασιλιά της Μακεδονίας. Το 167 π.Χ. γίνεται νέα καταστροφή από τον Αιμίλιο Παύλο της Ρώμης (ξαναχτίζει ο Αύγουστος και χρησιμοποιεί το θέατρο ως αρένα).

Επί Θεοδοσίου του Μεγάλου το 391 μ.χ. κόπηκε το ιερό δένδρο, παύει να λειτουργεί το μαντείο και χτίζονται δύο χριστιανικές βασιλικές. Ακολουθούν νέες καταστροφές και οι κάτοικοι εγκαταλείπουν το χώρο της Δωδώνης.

Σήμερα, κάθε καλοκαίρι, ξαναζωντανεύει ο χώρος με παραστάσεις αρχαίου δράματος και κωμωδίες που δίδονται με μεγάλη επιτυχία.

Φρούριο Λιθαρίτσια


Άποψη του κάστρου

Bρίσκεται στο κέντρο της πόλης των Ιωαννίνων κοντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων. Χτίστηκε το 1805 από τον Αλή πασά, ο οποίος μετέφερε την έδρα του κράτους του και τα ανάκτορά του εδώ. Ο χώρος ήταν μεγαλύτερος τότε και χτίστηκαν και άλλα δύο ανάκτορα των παιδιών του, Μουχτάρ και Βελή (στη σημερινή θέση της 8ης Μεραρχίας και του Αρχαιολογικού Μουσείου).

Τα τρία ανάκτορα περιέγραψαν οι Άγγλοι περιηγητές της εποχής, Λήκ (Leak) και Χόλαντ (Holland). Τα ανάκτορα καταστράφηκαν το 1820 κατά την πολιορκία του Αλή πασά από τον Χουρσίτ.

Σήμερα σώζονται τα τείχη του φρουρίου και τα υπόγειά του. Ο ιδρυτής της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών Κ. Φρόντζος προέβη σε αναστήλωση του συγκροτήματος που λειτουργεί σήμερα σαν κέντρο αναψυχής. Από το παλαιό κτίριο σήμερα σώζεται μόνο η βάση του και μέρος από τα τείχη.